FRANCUSKI wz.15

 

 Stalowy dzwon składa się z czterech części: czerepu, dwóch daszków (przedniego i tylnego) oraz grzebienia. Daszki łączone są ze sobą za pomocą nitów lub zgrzewania. Wydaje się, że pierwszy sposób był stosowany znacznie częściej. Dookoła czerepu widoczne jest  charakterystyczne zgrubienie, powstałe w trakcie mocowania daszków do czerepu. Krawędź hełmu jest zawinięta ku górze i zawalcowana (w celu usztywnienia całości oraz stępienia krawędzi). Grzebień mocowany jest do czerepu za pomocą czterech rozginanych nitów. Przykrywa on podłużny otwór wentylacyjny, znajdujący się w szczycie czerepu. W tym miejscu grzebień przy swojej krawędzi ma podcięcia umożliwiające właściwą wentylację i służące jednocześnie do przewleczenia troka, za pomocą którego można było przymocować hełm do tornistra.

Część hełmów zostało zaadoptowanych przez Wojsko Polskie przemalowując je na kolor khaki i umieszczając na nich w miejsce oznaki orła.

 

   

 

 

Sygnatura wewnątrz hełmu J. WALACH 751/20

 

 

 

Hełmy I Korpusu Polskiego w Rosji z namalowanymi różnymi orłami. 

Carska odznaka była zdejmowana i w jej miejsce malowany były ręcznie białe orły na czerwonym tle. Dookoła natomiast malowany był czerwony otok. Dowódcą tego Korpusu był gen. Dowbor-Muśnicki (późniejszy dowódca Powstania Wielkopolskiego).

    

fot. B&S Militaria                                                                      fot. Militariat

 

 

wojska Hallera

 

    

fot. Militariat

 

Kolejny Haller-czyk

 

fot. Jędrzej Bartkowiak

 

Adrian z orłem wz. 16. Na oryginalny lakier francuski pomalowany
razem z orłem farbą khaki. Orzeł przylutowany.

 

fot. Militariat

 

Typowy hełm wz.15 po przeróbce w polskiej zbrojowni. Cztery nity do mocowania fasunku, które widać na obwodzie oraz zalutowane otwory po oznace to charakterystyczne cechy polskiej przeróbki. (lakier niestety nieoryginalny).

       

 

 

Dostawione nity trzymające nowy fasunek jak i podpinkę.