FRANCUSKI wz.45
Francuski
hełm wz.45 nazywany jest popularnie „Joanne d’Arc”. Nie do końca jest
znane pochodzenie tej nazwy. Być może ma to coś wspólnego z wyglądem hełmu,
bądź datą jego powstania. Spotkać
można także określenie „De Gaulle”.
Wbrew
pozorom, patrząc na kształt oraz sugerując się obecnością amortyzatora na
czole hełmu, nie był on przeznaczony tylko dla formacji pancerno-motorowych,
lecz także dla innych jednostek, w tym piechoty.
Hełm kształtem
przypomina francuski hełm pancerno-motorowy wz.35. Jednak w odróżnieniu od
niego posiada grzebień oraz jest głębszy. Grzebień występuje w wersji
znacznie uproszczonej, porównując do tych we wz.15/26, i posiada dwie pary
szczelin wentylacyjnych.
Na czole
czerepu zamocowany jest szeroki skórzany amortyzator.
Hełm
produkowany był w dwóch rozmiarach ( oznaczanych„1”/”2” lub
„P”/”G”).
Na
niektórych (wczesnych?) egzemplarzach spotkać można oznaki służby.
Mocowanie
wyposażenia wewnętrznego wzorowane jest na występującym w hełmie wz.26.
Wsporniki nie są jednak ażurowe i przymocowane są do czerepu za pomocą
zgrzewania (przypominają raczej literę „T”). Samo wyposażenie podobne
jest do zastosowanego w hełmie M1.
Składa się ono z dwóch części, które połączone razem tworzą potnik. Doszyte są do nich bawełniane taśmy ( w formie trzech „V”), tworzące układ nośny, oraz szlufki (8 sztuk), które nasunięte na wysięgniki mocują wyposażenie wewnętrzne do hełmu. Obie części można połączyć za pomocą nap i dopasować do rozmiaru głowy - na potniku, od wewnątrz, naszyta jest tabela, która to ułatwia.
Podpinka wzoru z hełmu wz.15, wąska, skórzana z klamerką bez bolca.
Zdarzają się egzemplarze wyposażone we wkładki wz.26 oraz w wyposażenie wewnętrzne z hełmu wz.35.
Hełmy
pokrywano lakierem w trzech kolorach: zielonym dla wojsk lądowych, niebieskim
dla lotnictwa oraz czarnym dla policji (gdzie zwykle, podobnie jak inne modele,
hełmy te dokonywały żywota).
Hełm wz.45 produkował tylko jeden wytwórca – „FRANCK” w latach 1947-1951.