FRANCUSKI wz.26

 

Hełmy wz.26 najprawdopodobniej nie weszły na wyposażenie francuskich żołnierzy przed 1930r. Stalowy dzwon złożony jest z dwóch części: czerepu oraz grzebienia. Obrzeża czerepu zabezpieczone są metalową nakładką (jedno- lub dwuczęściową). Wewnątrz, w szczycie czerepu, znajduje się osiem otworów wentylacyjnych, przykrytych grzebieniem, który w tym miejscu posiada wycięcia, zapewniające właściwą wentylację oraz umożliwiające przełożenie troka i umocowanie hełmu do tornistra. Grzebień przymocowany jest do czerepu czterema rozginanymi lub „zaklepywanymi” nitami stalowymi. Ciekawostką może być to, że zarówno nakładka, jak i grzebień (stalowy), wykonane są często z innej stali (zapewne o niższej odporności) niż sam czerep – ten ostatni wykonany jest ze stali niemagnetycznej, tamte natomiast z magnetycznej. Wewnątrz czerepu spotkać można pieczęcie producentów. Hełm produkowany był w trzech rozmiarach.

 

         

 

 

Otworki wentylacyjne w szczycie czerepu oraz wycięcie w grzebieniu służące do troczenia.

 

   

 

Nity mocujące grzebień, rozginane jak i zaklepane.

 

    

 

Natomiast nity mocujące metalowe wysięgniki wykonane mogą być ze stali, mosiądzu jak i aluminium.

 

       

 

Czerepy z reguły są wewnątrz oznakowane pieczęcią producenta oraz rozmiarem.

 

         

 

    

 

 

Na czole czerepu znajdują się dwa prostokątne otwory, ułożone jeden nad drugim w odległości 35mm. Służyły one do zamocowania oznaki służby. Oznaki wykonywane były głównie ze stali, choć spotkać można także wersje aluminiowe. Początkowo nakładano oznaki wz.15, a następnie oznaki wz.37.

 

Oznaki na hełmach wz.26: oznaki grenadierów oraz DP - Defense Pasive - OC.

 

       

 

Policja

 

 

Hełmy wz.26 w znacznych ilościach trafiły do jednostek policji w 1940r. i pozostały tam aż do wczesnych lat 60-tych. Najczęściej przemalowane były na kolor czarny, choć zdarzają się i białe egzemplarze. Czasami, pod bocznymi nitami, można zaobserwować otwory o średnicy 5mm - służyły one do zamocowania przyłbicy, jednak był to element bardzo rzadko stosowany.

 

 

Oznaki okrągłe wprowadzano w 1937 roku. Dlatego można spotkać hełmy wz.26 z oznakami z adrianów wz.15.

 

Pionierzy                                                    Spahis                                                        Strzelcy

 

         

fot. Militariat

 

Spahisi - jednostki, w których służyli muzułmańscy mieszkańcy kolonii.

 

Artyleria                                             Grenadierzy                                             Kolonialna

 

         

fot. Militariat

 

Wycięta kotwica, to Marynarka Wojenna - oznaka wprowadzona w 1929 roku.

 

Marynarka                                                     Medyk                                                      Pancerna

        

fot. Militariat

 

Hełm używany przez żandarmerię. Czasami, jak w tym przypadku, montowano oznaki nieregulaminowe, np. zdjęte z czako. Prezentowany egzemplarz używany był najprawdopodobniej przez oficera, przed końcem IIWŚ.

 

    

 

Hełm 'Gendarmerie Mobile', ciamnogranatowy ze złotą oznaką

 

    

 

Hełm francuski wz.26 używany przez żandarmerię.

 

    

fot. bronislaw36

 

Hełm francuski wz.26 używany w wojskach kolonialnych.

 

    

fot. bronislaw36

 

Hełm francuski wz.26 używany w obronie cywilnej, emblemat namalowany najprawdopodobniej w latach 40-tych.(wprowadzony w roku 1943).

 

    

fot. bronislaw36

 

Hełm francuski z emblematem artylerii, druga połowa lat 40-tych.

 

    

fot. bronislaw36

 

Hełm z oznaką, do złudzenia przypominającą oznakę milicji rządu Vichy. Należy jednak mieć na uwadze, iż te oznaki należą do jednych z częściej podrabianych (nie można tego wykluczyć także w przypadku poniższego egzemplarza, tym bardziej, że jest to hełm belgijski wz.31!).

 

    

 

Przy hełmach tych występują różnie profilowane grzebienie. Ponadto tłoczone one były z różnego rodzaju materiału - blachy stalowej lub aluminiowej.

 

       

 

 

Wyposażenie wewnętrzne składa się ze skórzanych „listków” przyszytych do skórzanego potnika; do niego z kolei doszyty jest pasek grubego, izolującego, filcu. Całość mocowana jest do czerepu za pomocą ośmiu haczyków, przyszytych do filcu, które parami nachodzą na cztery ażurowe „wysięgniki”, przymocowane do czerepu za pomocą nitów aluminiowych lub wykonanych z innego materiału. Boczne mocują jednocześnie zawieszki podpinki.

 

       

 

   

 

Podpinka wykonana jest ze skóry i regulowana klamerka bez bolca.

 

 

    

 

Hełmy bojowe wz.26 malowane były zielonym lakierem o różnych odcieniach. W czasie działań wojennych używano niekiedy pokrowców (beżowych lub białych, dwu- lub czteroczęściowych), bądź siatek maskujących. Egzemplarze przeznaczone OC (Defense Pasive) pokrywano często białą farbą.

 

 

 

Używany był także w armii belgijskiej, luksemburskiej, meksykańskiej, tajlandzkiej...

 

 

Przykład jutowego fasunku montowanego w hełmach dla OC.

 

 Są opinie, że jutowe wkładki są współczesną produkcją. Prawdopodobnie hełmy te "wypłynęły" z jakiejś niemieckiej hurtowni militarnej. Może być jednak, że pochodzą z jakiegoś egzotycznego kraju, gdyż wspomniana firma skupuje wojskowe magazyny na całym świecie. Jednakże, często można spotkać takowe (idealnie zachowane) fasunki w hełmach nawet skorodowanych, co daje do myślenia?

 

 

 

Dosyć trudno odróżnić hełmy używane przez "pielęgniarki wojskowe", od tych używanych przez CRF. Ogólna zasada, z całą masą wyjątków, jest następująca: wojskowe są w khaki z biało-czerwonymi dodatkami, natomiast CRF używał hełmów przemalowanych na biało.

 

Hełm CRF...

 

    

 

...oraz hełm wojskowy.

 

 

    

 

 

Czerep identyczny jak wz.26. Po dołączeniu oznak i innego grzebienia został wykorzystywany w Straży Pożarnej. Odmiana ta nosi oznaczenie wz.33.

Czerep wytwarzany był ze stali nierdzewnej, chromowanej bądź niklowanej. Początkowo egzemplarze Francka posiadały podział na hełmy dla zwykłych strażaków oraz dla oficerów. Te pierwsze wyposażone były w zwykły, mosiężny grzebień, natomiast drugie - w grzebień pozłacany. Zrezygnowano z tego podziału już w maju 1934r. i od tej pory wszystkie hełmy posiadały grzebień tłoczony ze stali nierdzewnej chromowanej lub niklowanej (0,8mm).

 

 Wyposażenie wewnętrzne identyczne jak w hełmie wz.26. W 1971r. przeprowadzono jego modernizację, dodając cztery napy mocujące potnik do ażurowych wysięgników. Oddziały paryskie używały wyposażenia wewnętrznego wzmocnionego w szczycie dwoma, krzyżującymi się paskami skóry.

 

Pierwsze podpinki były skórzane, dwuczęściowe, wyposażone w klamerkę z bolcem. Dosyć szybko jednak wprowadzono uproszczoną jej wersję, skopiowaną z hełmu wz.26.

 

         

fot. Czarek

 

Oprócz klasycznych hełmów wz.26 oraz wz.33, istniało całe mnóstwo modeli hełmów bardzo do nich podobnych, lecz wykonanych z innego materiału, wyposażonych w inny rodzaj wyposażenia wewnętrznego, inaczej mocowanego, inaczej rozwiniętego systemu wentylacji, itp. Były one używane przez DP, strażaków, przyzakładowe oddziały p/pożarowe... W zdecydowanej większości produkowane były przed akceptacją wz.33.  Na czole czerepu, pod oznaką, sygnowane są rozmiarem oraz numerem partii produkcyjnej.

 

Poniższy hełm wz.26 został zaadaptowany do potrzeb straży pożarnej poprzez wymianę grzebienia (z modelu wz.33), pochromowanie czerepu oraz nawiercenie na czole otworu pod oznakę SP.

 

    

 

Egzemplarz używany w Straży Pożarnej.

 

     

fot. Czarek