wz.M1917 A1

Hełm M1917A1 powstał zarówno w wyniku modernizacji (od 1934 roku) istniejących hełmów M1917 (przez wymianę fasunku i pasków podpinki) jak i zamówienia na produkcję seryjną w zakładach McCord Radiator and Manufacturing z listopada 1940 roku. Od lutego do maja 1941 roku dostarczono 904020 sztuk fabrycznie nowych hełmów M1917A1. Czerep stalowy jest pokryty farbą z tartym korkiem. Fasunek wykonany ze skóry zamocowanej na aluminiowej obręczy zwieńczonej pałąkiem w postaci krzyżaka - w szczytowej części zamocowanego do czerepu stalowego. Paski podpinki - zszywane z taśmy bawełnianej w kolorze Olive Drab shade no. 3. Elementy metalowe pasków podpinki zostały przejęte praktycznie bez zmian przez następcę M1917A1 - hełm M1.

 

         

fot. Militariat

 

    

 

 

         

 

 

Opierając się na doświadczeniach z użytkowaniem hełmu wz.1917 na początku lat trzydziestych XX w. wprowadzono jego zmodyfikowaną wersję wz.1917A1.

 

Czerep nie różnił się od swojego poprzednika. Wykorzystywano stalowe czerepy hełmów produkcji wcześniejszej (wymieniając stary model wkładki oraz podpinki na nowe), a także rozpoczęto ich produkcję (na podstawie zlecenia z listopada 1940r.) w zakładach McCord Radiator and Manufacturing. Były one sygnowane podobnie jak wczesne hełmy M1 (np."14 A", "6 B"...)   

 

Całkowicie zmieniono natomiast wyposażenie wewnętrzne. Składało się ono obecnie z czterech szerokich skórzanych „listków” przymocowanych do aluminiowej obręczy. Do niej umocowano także aluminiowy krzyżak, który przykręcany był do czerepu w jego szczycie. W tym też miejscu znajduje się skórzana poduszeczka wypełniona włosiem, pełniąca rolę amortyzatora.

   

         

Dodano całkowicie nowy model podpinki. Składa się ona z dwóch parcianych pasków w kolorze Olive Drab shade no.3, z których jeden ma możliwość regulacji długości. Zapięcie w postaci metalowego (najczęściej mosiężnego) haczyka. Paski doszyte są do zawieszek podpinki przymocowanych do aluminiowej obręczy i dodatkowo przewleczone przez „uszka” przynitowane do daszków hełmu (podobnie jak w M1917).  

         

 

Hełmy pokrywano lakierem koloru khaki lub ciemnozielonym o antyrefleksyjnej teksturze (farba z tartym korkiem).  

 

 

Teoretycznie hełmy wz.1917A1 były na wyposażeniu wojsk USA w latach 1932-1941, do czasu zastąpienia ich przez hełmy M1. Od lutego do maja 1941 roku przekazano wojsku 904 020 sztuk fabrycznie nowych hełmów M1917A1. Po raz pierwszy zostały użyte bojowo dopiero w grudniu 1941 r., w czasie ataku na Pearl Harbor.